به نقل از «خبرگزاری برنا»

لزوم ارزیابی ریسک ها برای سرمایه گذاری در پالایشگاه های فرا سرزمینی

تاریخ انتشار: ۲۹ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۰۵۴۳۲۷

مدیر سابق برنامه‌ریزی تلفیقی شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی گفت: ایده پالایشگاه فراسرزمینی ، برای کشورهای نفت خیز ، به نوعی ایجاد سیستم یکپارچه در صنعت نفت است . بدین ترتیب که بخش بالادستی یعنی استخراج و تولید با پایین دستی یعنی پالایش و پتروشیمی در یک مجموعه و راستا قرار می گیرند.

شهاب‌الدین متاجی در گفت و گو با خبرنگار اقتصادی خبرگزاری برنا بیان کرد: کاهش هزینه سرمایه گذاری و بهره برداری در صورت سرمایه گذاری در کشور هدف ، انگیزه دیگری برای احداث  پالایشگاه فراسرزمینی است .

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این سرمایه گذاری منافع طرفین را در بردارد . کشوری که به واردات نفت خام نیاز دارد ، امنیت تامین خوراک هم خواهد داشت و از سوی دیگر کشور صادر کننده هم به  بازار مصرف قابل اطمینانی دسترسی پیدامی کند.

وی در ادامه ابراز کرد: در شرایط تحریم ، فروش فرآورده ها از پالایشگاه های خارجی که در مالکیت کشور ما باشد به مراتب  امکان پذیر تر از فروش نفت خام است و لذا خرید سهام پالایشگاه های خارجی توجیه بیشتری دارد. علاوه بر این بازار فرآورده های نفتی  کشور هدف هم در اختیار ما قرار می گیرد. حضور در بازار کشور دیگر ، امکان شناخت میدانی و ارزیابی دقیق تر را برای سرمایه گذاری های آتی فراهم می کند . از مزایای دیگر سهامدار شدن ، انتقال دانش فنی و تسهیل در خرید مواد و تجهیزات پالایشگاههای داخلی میباشد.

مدیر سابق برنامه‌ریزی تلفیقی شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی همچنین متذکر شد: ارزیابی ریسک ها برای انتخاب کشوری جهت سرمایه گذاری ضروری است. برخی از این ریسکها عبارتند از : ثبات سیاسی و پایداری حکومت، ناچیزبودن احتمال وقوع جنگ – آشکار، شفاف بودن و ثبات سیاست ها و قوانین کشور در مورد صنعت نفت و پتروشیمی، در عین حال، وجود رقبای دیگر که می تواند با اتخاذ روش هایی کنترل بازار را دردست گیرند-ریسک تکنیکی مانند طراحی مناسب ،تامین بموقع تجهیزات – عدم پیشرفت طرح طبق برنامه بدلایل گوناگون – ریسک نیروی انسانی مانند تخصص مناسب و ضعف فرهنگ کاری بومی وغیره نمونه ای از این ریسک هاست.

وی در عین حال گفت: خرید سهام پالایشگاه های موجود در کشورهای دیگر که عملکرد قابل قبولی دارند ، ریسک کمتری دارد . در گذشته نیزایران سهام پالایشگاه هایی در هند و کره جنوبی و آفریقای جنوبی را خریداری کرده بود. خرید سهام می تواند با اخذ امتیازاتی  مانند قرار داد دراز مدت فروش نفت خام همراه باشد. بدین ترتیب خرید سهام بازار دراز مدت برای کشور فراهم می کند.

وی در خصوص پالایشگاه های فراسرزمینی در کشورهایی مانند ونزوئلا و اروگوئه نیز گفت: در صورتی که هدف احداث پالایشگاه جدید باشد، ارزیابی دقیق ریسک هایی که گفته شد، لازم است.در شرایط فعلی خرید سهام پالایشگاه و ترجیحا دارا شدن  سهام ممتازه همراه با قرارداددراز مدت تامین نفت خام مفید خواهد بود. از سوی دیگر سرمایه گذاری شرکت های دولتی و دولتها ممکن است به دلایل غیر اقتصادی و استراتژیک و در نظر گرفتن منافع دراز مدت باشد. در این صورت نیز داشتن اطلاعات کافی از اوضاع سیاسی اقتصادی و اجتماعی آن کشور ضرورت دارد.  

متاجی همچنین در خصوص ایجاد روابط سیاسی جدید با ورود به جریان پالایشگاه های فرا مرزی نیز بیان کرد: همکاری و مشارکت در طرحهای مرتبط با انرژِی ، بدلیل اینکه برای کشورها  حیاتی است سبب تحکیم روابط میگردد. از سوی دیگر کشورها  به منظور برقراری امنیت انرژِ ی ، سعی دارند منابع انرژی خود را متعدد سازند . این تمایل کشورها ضمن اینکه میتواند به نفع ما باشد اما تلاش زیادی را جهت ایجاد جاذبه در بین سایر رقبا می طلبد. در این راستا بروز رسانی فرایندهای تولید ، افزایش تولید ، بهبود زیر ساختهای صادراتی ، تنوع تولید اهمیت دارد. 

وی همچنین عنوان کرد: ساخت مجتمع های تولید مواد پتروشیمی از نفت خام هزینه های به مراتب بیشتری از پالایشگاه تولید سوخت دارد.به عنوان مثال یک  پالایشگاه معمولی دویست هزار بشکه در روز  که فقط 2 در صد  محصول پتروشیمی تولید میکند ،  برای افزایش تولید پتروشیمی به 7 درصد ، نیازمند 500  میلیون دلار سرمایه گذاری اضافی است . هزینه محیط زیستی پتروشیمی نیز بسیار زیادتر است . مواد میانی که در هنگام ساخت محصول نهایی در دستگاه ها وجود دارند، مانند اولفین های یک گانه و چند گانه – اروماتیک ها برای انسان و محیط زیست خطرناک محسوب می شوند و برای پیشگیری از انتشارشان حتی در مقادیر کم در محیط زیست باید استاداردهای خاصی در طراحی و ساخت و بهره برداری تاسیسات صورت پذیرد. از سوی دیگر مصرف انرژِی نیز در تولید محصولات پتروشیمی بیشتر از محصولا ت سوختی است .  حدود 13 در صد مجموع نفت خام و گاز تولیدی دنیا ، به طرف پتروشیمی ها جاری میشود و از مقدار فوق فوق حدود 60 درصد به محصول و بقیه صرف انرژی مورد نیاز فرایندها میگردد. با وجود هزینه زیاد سرمایه گذاری و مصرف بالای انرژی ، ساخت پتروشیمی صرفه بسیار زیادتری نسبت به پالایشگاه معمولی  دارد. بنا بر این مزیت پتروشیمی در اقتصاد آن است  .از سوی دیگر گرچه مصرف انرژی در پتروشیمی بسیاز زیاد است اما بسیاری از تجهیزاتی که در کاهش مصرف انرژِ ی کاربرددارند از محصولات پتروشیمی تولید میشوند.

متاجی در ادامه اظهار داشت: محصول نهایی سوخت ها  در صورت تمیز بودن ، گاز کربنیک است که منجر به افزایش دمای کره زمین میشود و از این نظر آلاینده  محسوب میشود. محصولات پتروشیمی گرچه رفاه انسانها در دنیای امروز را فراهم آورده اند ، اما بسیاری ازآنها ، پس از مصرف ، آلاینده محیط زیست محسوب میشوندکه نباید وارد محیط شوند ولی متاسفانه میشوند . در کنار احداث پتروشیمی  باید اقدامات اصولی در جمع آوری  بازیابی و استفاده مجدد آنها و عدم ورود به طبیعت و محیط زندگی مردم انجام شود . 

مدیر سابق برنامه‌ریزی تلفیقی شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی در پایان تاکید کرد: طبق پیش بینی ها در آینده نزدیک بخش قابل توجهی از محصولات پتروشیمی ، مواد بازیابی شده است. بازیابی به دو روش فیزیکی و شیمیایی صورت میگیرد ودر نوع فیزیکی که هزینه کمتری دارد ، مواد با کیفیت کمتر از ماده اصلی و با کاربردهای دیگر بدست می آید و در بازیابی شیمیایی مواد با کیفیت اصلی تولید میشود. این نوع بازیابی مرحله آزمایشی و پایلوتی را طی کرده و برخی نمونه های صنعتی نیز وجوددارد اما تا گسترش آن فاصله زیادی وجود دارد. بنا براین ضروری است همزمان با گسترش صنعت پتروشیمی برای جمع آوری ، فرآورش مجدد آن به یکی از دوروش فوق اقدام های مناسب صورت گیرد . این اقدامات هم از آسیب به محیط زیست و سلامت مردم جلوگیری می کند و هم به اقتصاد کشور و اشتغال  کمک می کند وبرخی  مشکلات اجتماعی مانند پدیده زباله گردی  را کاهش می دهد.

انتهای پیام/

آیا این خبر مفید بود؟ 0 0

نتیجه بر اساس 0 رای موافق و 0 رای مخالف

منبع: خبرگزاری برنا

کلیدواژه: پالایش پتروشیمی سرمایه گذاری صنعت نفت برنا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۰۵۴۳۲۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تفاهم‌نامه‌های مطالعه توسعه ۱۶ میدان گازی با ۶.۴ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری امضا شد

تفاهم‌نامه‌های مطالعه توسعه ۱۶ میدان گازی برای افزایش ۱۲۷ میلیون مترمکعبی تولید گاز کشور با سرمایه‌گذاری ۶ میلیارد و ۴۰۰ میلیون دلاری هلدینگ‌های پتروشیمی و شرکت‌های اکتشاف و تولید ایرانی با حضور وزیر نفت امضا شد.

به گزارش خبرنگار شانا، تفاهم‌نامه توسعه میدان‌های گازی با توان هلدینگ‌های پتروشیمی و شرکت‌های اکتشاف و تولید ایرانی امروز (سه شنبه، ۱۱ اردیبهشت) با حضور جواد اوجی، وزیر نفت، محسن خجسته‌مهر، مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران، مرتضی شاهمرزایی، مدیرعامل شرکت ملی صنایع پتروشیمی و جمعی از مدیران عامل صنعت نفت، گاز و پتروشیمی کشور امضا شد.

ارزش مجموع تفاهم‌نامه‌هایی که امروز امضا شد ۶ میلیارد و ۴۰۰ میلیون دلار برآورد می‌شود و با اجرای این طرح‌ها، ۱۲۷ میلیون مترمکعب به تولید گاز کشور با هدف تأمین پایدار خوراک پتروشیمی‌ها اضافه خواهد شد.

شرکت ملی نفت ایران برای توسعه میدان‌های گازی کشور با استفاده از ظرفیت‌ها و توانمندی‌های شرکت‌های ایرانی، مذاکراتی پرشمار را با هلدینگ‌ها، شرکت‌های پتروشیمی و شرکت‌های اکتشاف و تولید ایرانی انجام داده است. در نتیجه این اقدامات، تفاهم‌نامه‌های مطالعه توسعه ۱۶ میدان گازی در جنوب، جنوب غرب کشور و خلیج فارس با هلدینگ‌ها، شرکت‌های پتروشیمی و شرکت‌های اکتشاف و تولید ایرانی امضا شد.

بر اساس این تفاهم‌نامه‌ها، مطالعه توسعه میدان‌های گازی زیره و خارتنگ و ساختار اکتشافی دارنگ با هدف افزایش ۲۴ میلیون مترمکعبی تولید گاز و با سرمایه‌گذاری یک میلیارد دلاری به شرکت پترو کاوه افق واگذار شد.  

مطالعه توسعه میدان‌های گازی سفید زاخور، سفید باغون و هالگان نیز به صورت مشترک به گروه گسترش نفت و گاز پارسیان و شرکت پتروپارس واگذار شد؛ سرمایه‌گذاری مورد انتظار برای توسعه این میدان‌ها، ۸۰۰ میلیون دلار پیش‌بینی‌شده که در نهایت ۲۷ میلیون مترمکعب به ظرفیت تولید گاز ایران اضافه خواهد کرد.

مطالعه توسعه مخازن خامی زیلایی و کارون و جمع‌آوری گازهای همراه مسجدسلیمان، طرح دیگری بود که تفاهم‌نامه مطالعه آن با شرکت سرمایه‌گذاری صندوق بازنشستگی کشوری (صباانرژی و پتروپالایش پارسوماش) امضا شد؛ بر اساس این تفاهم‌نامه، در پایان اجرای این پروژه‌ها، ۱۴.۲ میلیون مترمکعب به تولید گاز اضافه خواهد شد و برای رسیدن به این هدف سرمایه‌گذاری ۲ میلیارد دلاری مورد انتظار خواهد بود.

مطالعه توسعه میدان گازی عسلویه غربی و ایستگاه تقویت فشار کنگان با شرکت نوید زرشیمی دیگر تفاهم نامه ای بود که امروز امضا شد و قرار است با سرمایه گذاری ۶۰۰ میلیون دلاری، ۴۴ میلیون متر مکعب به ظرفیت تولید گاز کشور اضافه شود.

تفاهم‌نامه مطالعه توسعه مخازن خامی شهیدان، زیلایی و کارون به صورت مشترک با شرکت پتروشیمی مسجد سلیمان و شرکت توسعه پتروایران امضا شد و بر اساس آن ۱۱.۶ میلیون متر مکعب به تولید گاز افزوده می‌شود و در این مسیر ۱.۸ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری باید انجام شود.

مطالعه توسعه میدان‌های گازی میلاتون و رودک، بینک و رگ سفید با شرکت سرمایه‌گذاری نفت و گاز و پتروشیمی تامین (تاپیکو) با هدف افزایش ۷.۷ میلیون مترمکعبی تولید گاز و سرمایه‌گذاری ۹۵۰ میلیون دلاری تفاهم‌نامه دیگری بود که امروز امضا شد.

بر این اساس، مطالعه توسعه میدان‌های گازی اهواز و مارون خامی توسط شرکت صنایع پتروشیمی خلیج فارس با هدف‌گذاری افزایش ۹.۸ میلیون مترمکعبی ظرفیت تولید گاز در روز و سرمایه‌گذاری یک میلیارد دلار انجام خواهد شد.

در مجموع با اجرای این طرح‌ها و توسعه ۱۶ میدان گازی کشور، حدود ۱۲۷ میلیون مترمکعب به ظرفیت تولید گاز ایران اضافه خواهد شد که می‌تواند در جبران ناترازی گاز در فصل سرد سال، تامین پایدار خوراک پتروشیمی‌ها و افزایش صادرات گاز ایران نقش مهمی ایفا کند.

با تکمیل مطالعات تفاهم‌نامه‌های یادشده و امضا و اجرای قراردادهای آنها، افزون بر افزایش تولید گاز کشور و رفع ناترازی آن، پیش‌بینی می‌شود ۲۵ هزار فرصت شغلی مستقیم و غیرمستقیم به‌ویژه در استان‌ها و شهرهای محل اجرای طرح‌ها ایجاد شود.

براساس برنامه‌ریزی انجام شده یک درصد از حجم سرمایه‌گذاری‌ها برای انجام مسئولیت‌های اجتماعی شرکت ملی نفت ایران به‌ویژه در مناطق نفتخیز صرف خواهد شد.

در این طرح‌ها، برای نخستین بار هلدینگ‌ها و شرکت‌های پتروشیمی به‌منظور تامین پایدار خوراک مورد نیاز مجموعه‌های خود اقدام به مطالعه و توسعه بالادستی میادین گازی کشور می‌کنند که گامی موثر در راستای تأمین مطمئن و پایدار خوراک این صنایع، استفاده از سرمایه‌های انباشته شده در این مجموعه‌ها، استفاده حداکثری از ظرفیت‌ها و سرمایه‌گذاری‌های انجام‌شده در صنایع پتروشیمی و ثروت‌آفرینی برای کشور است.